PROFETI ISMAIL A.S.

 

 

Ismaili a.s. ishte djali i parë i profetit Ibrahim a.s. Ai lindi në Palestinë në një familje të lartë, por një familje që kishte kaluar shumë sprova të vështira. Me lindjen e tij, familjes së Ibrahimit a.s i shtohet edhe sprova e hixhretit drejt një vendi të shkretë dhe të pabanueshëm. Allahu urdhëroi Ibrahimin a.s që gruan bashkë me djalin e vetëm, të sapo lindur, ti dërgonte drejt shkretëtirës në qytetin e sotëm të Mekes, në Arabinë Saudite.

Kështu gruaja e tij Haxheri bashkë me Ismailin e vogël ishin të parët njerëz që pas qindra vitesh filluan të banonin në mes të shkretëtirës së thatë. Por, bindja e tyre e fortë ndaj zbatimit të urdhërit të Zotit edhe pse ishte shumë i vështirë, bëri që Allahu ti gëzoi ata dhe të sjelli jetën në mes të shkretëtirës. Nën këmbët e foshnjes Ismail, filloi të buronte uji Zemzem.

Burim për të cilin profeti ynë i dashur thotë se “Zoti e mëshiroi nënën e Ismailit. Nëse nuk do kishte nxituar duke e ndaluar me dorë, burimi i zemzemit do të vërshonte si lum”

Ndërkohë Ibrahimi a.s vinte shpesh nga Palestina dhe e vizitonte Haxherin bashke me djalin e tij. Një ditë shikon një ëndërr sikur duhej të bënte kurban djalin e tij. Pasi e kupton që ishte një sprovë tjetër nga Zoti për atë dhe familjen e tij, e merr djalin dhe i thotë: “O djali im, unë kam parë në ëndërr që të të pres ty. Çka mendon?” Ai tha: “O babai im, veproje atë që të është urdhëruar, inshallah mua do të më gjesh prej të durueshmëve!” (Safat 102)

Kjo ishte përgjigja e një fëmije të mbarë i cili ishte rritur me këshillat e një babai profet dhë një nëne të devotshme, që i dorëzohej totalisht urdhërit hyjnor ashtu si prindërit e tij dikur.

Ky ishte Ismaili a.s, i cili edhe pse në moshë të vogël, i bëhet shembull të gjithë të rinjve se si duhet t’i bindesh urdhërit hyjnor edhe nëse në fund qëndron vdekja. Pasi Allahu e pa bindjen e tyre, u dërgoi një dash nga qielli si mrekulli për t’i përgëzuar ndaj sprovës që kishin kaluar me sukses. Kurban ky që  sot duhet të na kujtojë bindjen e këtyre dy profetëve të mëdhenj që i treguan vullnetit hyjnor.

Më pas Ismaili a.s martohet dhe fillon një jetë familjare normale ku shpesh herë i vinte për vizitë edhe babai. Në një nga këto vizitat e rradhës ku tashmë Ibrahimi ishte shumë i vjetër në moshë, merr urdhër nga Zotit që të rindërtoi edhe një herë Qaben e Madhërueshme në themelet që kishte ndërtuar babai i njerëzimit, Ademi a.s.

Ibrahimi a.s, profet i cili që në moshë të re kishte filluar përpjekjet kundër idhujtarisë dhe statujave të tyre, tashmë Zoti e kishte urdhëruar që të rindërtoi Qaben, pikën referuese që njerëzimi të praktikonte besimin e pastër monoteist deri në kijamet.

Të gjithë gurët që u ndërtua Qabeja kanë kaluar nëpër duart e Ismailit a.s i cili i transportonte duke ja dhënë babait të ndërtoi muret. Menjëherë pas ndërtimit të saj, haxhi ju bë farz besimtarëve të asaj kohe.

Adhurim ky që e risjell edhe profeti ynë i dashur pas idhujtarisë që kishte rënë njerëzimi përgjatë një fare kohe.

Pas vdekjes së babait ai u bë profet për popullin e Mekes, popujt e tjerë rrëth saj dhe popullin e Jemenit.

Si çdo profet tjetër edhe ai i ftoi njerëzit të adhuronin vetëm Allahun e Madhëruar.

Thotë Zoti në Kuran: “Ai urdhëronte popullin e vet me faljen e namazit dhe me zekatin dhe Zoti ishte i kënaqur prej tij” (Merjem 55) pa çka se një pjesë i besuan e një pjesë jo.

Pasi arriti në moshë të thyer dhe kuptoi se po i afrohej vdekja, nga Jemeni shkon në Palestinë dhe viziton varrin e babait. Më pas shkon në Sham për të vizituar vëllain e tij Is’hakun a.s i cili po ashtu ishte profet i Zotit për atë popull.

Pastaj kthehet në Mekë, bën haxhin e fundit dhe ndërron jetë në atë vend të bekuar.

Trashëgimia që ka lënë për ne sot profeti Ismail a.s është:

  1. Uji i zemzemit i cili buroi nën këmbët e tij.
  2. Shtëpia e Zotit, Qabja e Madhnueshme që u ndërtua me gurët që ai mlodhi.
  3. Adhurimi i Haxhit, i cili ju bë obligim pas ndërtimit të Qabes.
  4. Dhe mbi të gjitha, profeti ynë i dashur, Muhamed a.s është pasardhës i tij.

 

Allahu na mundësoftë besim të pastër, bindje të fortë dhe dorëzim total ndaj urdhërit hyjnor ashtu si profeti Ismail a.s. Amin.

 

Taulant Bica